Julestoff

Det har vore veldig kjekt å arbeide med å lage denne kalenderen. Og eg har funne mykje spanande undervegs som eg ikkje har fått plass til.

Og engelen sa: «Og det skal de ha til teikn: De skal finna eit barn som er sveipt og ligg i ei krubbe.» 

Medan Josef må ha vore ein mann av jorda, fekk Maria mellom mykje anna tittelen «Regina coeli» – himmeldronninga.

Josef veit vi lite om. Han var tømmermann i Nasaret, han gifta seg med Maria, ei ung mor til eit barn som ikkje var hans. Han rømde utanlands med familien sin då situasjonen krov det, og vart med det ein

21. desember vart kalla Tomasmesse, men også Tomas brygger eller Tomas fulltønne. Eg har prøvd å finne ut samanhengen mellom apostelen og ølbrygginga.

Mykje kan seiast med få ord. Denne gamle julesongen er eit heilt teologisk foredrag, komprimert til tre små vers med ein vakker melodi til.

Evangelisten Lukas fortel at dei fyrste som kom og såg det nyfødde Jesusbarnet, var nokre hyrdingar som var blitt varsla av «ein himmelsk hærskare». 

Ingen andre figurar i juleforteljinga er meir gåtefulle enn dei tre heilage kongane, eller dei tre vise menn. Kven, eller kva, var dei? Og kvar kom dei frå?

Eit nærmast fast inventar i ei kvar julekrubbe, er ein okse og eit esel. Ein finn dei også nemnt i julesongar. Men kva i alle dagar har dei der å gjere?

At Jesus vart fødd i ein stall, er ei «sanning» som har snike seg inn i mange juleforteljinger, ja, heilt inn i nokre av julesalmane våre. Men det er ikkje haldepunkt for at historia om stallen stemmer.