Om å ta vare på det vakre
Mormor var bydame, oppvaksen i Bergen. Ho traff morfar då ho var på ferie på ei av øyane i nærleiken av der morfar vaks opp. Så vart det dei to, og mormor flytta inn i huset der oldefar og oldemor budde.
Eg ser for meg mormor ved vaskebaljene i kjellaren der, ein gong på 1920- eller 1930-talet. Shoddyhaugen er sikkert i nærleiken av vaskekjellaren – eg kan ikkje sjå for meg at shoddyfiller som vart sendt av garde frå dette huset, ikkje var blitt vaska før dei vart sende.
Så får mormor auge på trøyefilla. Ho ser kan hende plagget med litt andre auge enn dei som hadde sett det i ei årrekkje, og som ei dame som er dyktig med handarbeide, forstår ho kva kvalitetar dette plagget har hatt.
Ho tek det med seg opp i stova si, får tak i rutepapir og set seg til å teikne av mønsteret med ein gråblyant. Ho teiknar berre godt og vel ein mønsterrapport, men den er til gjengjeld ganske stor. Så ber ho plagget ned att i kjellaren, og sidan fer det på si siste reis saman med dei andre fillene.
Men teikninga ligg att, i ei skuff i ein kommode i stova til mormor og morfar. Og når dei flyttar inn i sitt eige hus mange år seinare, er teikninga med i flyttelasset.
| << Forrige side : Frå stas til shoddy | Neste side : Tråden vert teken opp att >> |