Diktomtalar

Vi har det godt her i landet – dei fleste av oss, i alle fall. Men kor ofte gjev vi uttrykk for takksemd for at vi har det så bra som vi har det? Sjølv er eg lite flink til

Her om dagen skulle kona mi og eg til Nordhordland lensmannskontor for å skaffe oss nye pass. Timeavtale var gjort, og vi hadde tilpassa denne avtalen med andre avtalar vi hadde. Det er slik vi må gjere det no, når

Jan-Magnus Bruheim er  ein diktar som på ein heilt særeigen måte har flytta inn i livet mitt. Det begynte med dikt som har vore med meg i mange år, utan at eg eigentleg har tenkt så mykje over kvar dikta

Dette diktet vart lagt ut i dag av forfattaren, Jan Kidøy, på tidslina hans på Facebook. Der ligg det mange andre fine dikt han har skrive også, men dette traff meg på ein særskilt måte. Eg synest det er eit

Dette lågmælte diktet er eit godt døme på at det ikkje er naudsynt å snakke høgt for å seie noko viktig. Eg har vald å leggje det ut no like i forkant av Stortingsvalet 2017. Bak oss har vi ein

Ein skulle tru at dette er eit dikt som handlar om vår – og det er det i og for seg. Men det er like mykje eit dikt som handlar om endringar. Det handlar om vemod over det som har

Trond Viggo Torgersen eig den forunderlege evnen til å gjere enkle ord om til meiningsfulle tekstar. Diktet nedunder er eit godt døme på det. Fyrste gongen eg høyrde diktet, traff det meg i hjartet, og så slo det rot der.

Dette diktet oppdaga eg for mange, mange år sidan. Det stod ei av bøkene i Torbjørn Egners leseverk for folkeskulen. Eg trur Haldis Moren Vesaas omsette diktet spesielt for leseverket. Men det har heldigvis funne vegen ut frå leseboka og