Då eg var liten, trudde eg at eg kom til å få ein ny dato for gebursdagen min når eg vart stor. Eg hadde nemleg lagt merke til at ingen vaksne eg kjende hadde gebursdag på same dag som oss
Kunnskap er ikkje irrelevant!
Abdullah Shoaib : Pretty Ugly
Dette diktet, som eg fann i eit facebookinnlegg einkvan delte med meg, har lege «til modning» hos meg ei stund. Eg synest det er eit spesielt dikt. Les du det frå toppen og ned, er det heller deprimerande. Men prøv
Maria Eleni Tripodianou : Hater du innvandrere ?
Ordet «hat» er eit lite, men sterkt ord. Sterkt i den forstand at det kan få menneske til å gjere grusomme gjerningar. Eit drap og og eit forsøk på terror som nyss ( august 2019 ) vart gjennomført i Bærum
Tankar på 8. mai
På trilletur med yngste barnebarnet mitt kom eg over eit lite minnesmerke eg ikkje visste om. På ein liten mur av stein var det reist fem steinar, og på framsida av muren var ein plakett i bronse med denne teksten:
Om hysterisk vindkraftmotstand og annan motvind
Naturen er vår far og mor som gode gaver ga oss– og staten er vår storebrorsom tar det hele fra oss Eg kom til å tenkje på dette vesle gruk-et av Piet Hein då eg las Hans Mjelva sin kommentar
Juleoratoriet, kantate nr.6
Før eg skriv noko om denne siste kantaten, vil eg skrive litt om biletet oppe på sida. Det er eit utsnitt av eit måleri av Pieter Breughel den eldre. Det heiter «Tilbeding av barnet i vinterlandskap», og er truleg måla
Juleoratoriet, kantate nr.5
I denne kantaten, som er skriven for søndag mellom nyttår og helligtrekongarsdag, er dei tre vise menn i fokus. Teksten tek utgangspunkt i dei to fyrste versa av andre kapitlet i evengeliet etter Matteus, der det står: «Då Jesus var
Juleoratoriet, kantate nr.4
Den fjerde kantaten i Juleoratoriet er knytt til fyrste nyttårsdag. Det er ein dag som kyrkja kan markere på mange måtar: Det er ein dag der det er naturleg å sjå attende på året som er gått, og framover mot
Juleoratoriet, kantate nr.1
Juble og gled dykk, og lovpris denne dagen ! Lovpris det Den høgste har gjort i dag. Legg sorg og klage bak dykk, lat dykk fyllast med glede. Stem i eit kor til Den høgste si ære, lat oss tilbe
Jan-Magnus Bruheim : Ferdaskrinet
Når denne teksten er synleg på heimesida mi, har yngste dotter vår reist til andre sida av jordkloden, og der skal ho vere i nesten eitt år. Det synest eg er langt, og det synest eg er lenge. Men det