På trilletur med yngste barnebarnet mitt kom eg over eit lite minnesmerke eg ikkje visste om. På ein liten mur av stein var det reist fem steinar, og på framsida av muren var ein plakett i bronse med denne teksten:
Tankar på 8. mai
Om hysterisk vindkraftmotstand og annan motvind
Naturen er vår far og mor som gode gaver ga oss– og staten er vår storebrorsom tar det hele fra oss Eg kom til å tenkje på dette vesle gruk-et av Piet Hein då eg las Hans Mjelva sin kommentar
Juleoratoriet, kantate nr.6
Før eg skriv noko om denne siste kantaten, vil eg skrive litt om biletet oppe på sida. Det er eit utsnitt av eit måleri av Pieter Breughel den eldre. Det heiter «Tilbeding av barnet i vinterlandskap», og er truleg måla
Juleoratoriet, kantate nr.5
I denne kantaten, som er skriven for søndag mellom nyttår og helligtrekongarsdag, er dei tre vise menn i fokus. Teksten tek utgangspunkt i dei to fyrste versa av andre kapitlet i evengeliet etter Matteus, der det står: «Då Jesus var
Juleoratoriet, kantate nr.4
Den fjerde kantaten i Juleoratoriet er knytt til fyrste nyttårsdag. Det er ein dag som kyrkja kan markere på mange måtar: Det er ein dag der det er naturleg å sjå attende på året som er gått, og framover mot
Juleoratoriet, kantate nr.1
Juble og gled dykk, og lovpris denne dagen ! Lovpris det Den høgste har gjort i dag. Legg sorg og klage bak dykk, lat dykk fyllast med glede. Stem i eit kor til Den høgste si ære, lat oss tilbe
Jan-Magnus Bruheim : Ferdaskrinet
Når denne teksten er synleg på heimesida mi, har yngste dotter vår reist til andre sida av jordkloden, og der skal ho vere i nesten eitt år. Det synest eg er langt, og det synest eg er lenge. Men det
Glimt frå ein tråd på Facebook
Dette er ein skjermdump av ein diskusjon på Facebook, datert 25. mars 2018. Ingen ting er lagt til eller trukke frå, men eg har opna alle kommentarfelta for å sikre at alle innlegga vart attgitt .
Den vanskelege diskusjonen
I boka «Sapiens» skriv den israelske historikaren Dr. Yuval Noah Harari klokt og innsiktsfullt om ulike faktorar som har ført til at vår art, homo sapiens, er blitt den dominerande arten på jorda. Det er ei tankevekkjande bok, som utfordrar i
Kolbein Falkeid og Evert Taube – to kloke karar
Vi har det godt her i landet – dei fleste av oss, i alle fall. Men kor ofte gjev vi uttrykk for takksemd for at vi har det så bra som vi har det? Sjølv er eg lite flink til